Pianist/componist Jo Kaiat (Nice, 1960) begon in eerste instantie met de jazz maar zijn interesses waren breder zodat hij zich verdiepte in de muziek van Bela Bartok, Olivier Messiaan, Stravinsky en de Impressionisten. Op 18-jarige leeftijd vertrok hij naar Parijs, hij bleef 5 jaar en speelde met bekende jazzmusici, terug in Nice speelde hij o.a. met Barney Wilen. Hij ging naar Israël en studeerde compositie aan de Rabin Academy, zodoende leerde hij meer over de klassieke muziek en als belangrijke bijkomstigheid stak hij ook het een en ander over zijn Joodse muzikale roots. Daarna vertrok hij naar New York waar hij twee jaar blijft en speelt met de muzikanten van Greenwich Village. Daarna gaat het richting Afrika, een echte globetrotter deze Jo Kaiat. In Marokko verblijft hij bij de Gnawas en de Berbers, daarna gaat het richting Mali bij de Bambaras, hij blijft hier van 1995 tot 2000. Met zijn Bamako Trio met piano en twee Malinese percussionisten en met zijn Delhi Trio met viool en tabla maakt hij het album “Departures” Het Delhi Trio is het resultaat van zijn reis naar India.

Dit album “Come to my world” is opgenomen in Tel Aviv met zijn vriend meesterbassist Avishai Cohen en drie Israëlische muzikanten, Gilad Abro op contra bas, Noam David op drums en Ilan Katchka op drums en percussie, Jo is behalve op piano ook te horen op de melodica. Twee drums en twee bassen, dat lijkt wat veel, ze zijn dan ook niet samen te horen, er zijn verschillende samenstellingen, de meeste in trio formaat. Alle nummers zijn geschreven door Kaiat behalve “Beer Bassadeh” dat werd geschreven door Emanuel Zamir, schrijver van Israëlische folksongs, inmiddels is het een traditional.

Het album begint met het nummer “Avishai” dat is ook het enige nummer waarop Avishai Cohen is te horen, onmiddellijk valt zijn sonore basgeluid op, noal pleci dat fraai combineert met het lichtvoetige twinkellerende spel van Jo Kaiat, een mooie, gedragen compositie. Het nummer “Flamencato” heeft een intrigerend ritme dat je onmiddellijk beetpakt, lekkere muziek. “Koreduga La Joie” vliegt in sneltreinvaart aan je voorbij, met uitgekiend tegenspel van linker- en rechterhand van Jo. “Naa Donke” is alweer zo’n sterk ritmisch nummer met veel percussie, “Beer Bassadeh“ daarentegen is een nogal plechtstatig nummer met fraai spel van Gilad Abro ditmaal, het heeft wel een inspirerende uitstraling, een nummer vol hoop. “Point of Light” laat alleen Jo en Noam David op drums horen, zonder meer een van de mooiste nummers op dit sterke album, sfeervol pianospel met sprankelende notenreeksen. “What did the angel say” is een fraai solonummer van Jo, waarin hij ook is te horen op een apart instrument, de melodica, tja ik hoor liever een chromatische mondharmonica. Maar het blijft een fraai album waarin de verschillende muzikale werelden van Jo Kaiat in harmonie tezamen komen en dat is een waar feest voor de luisteraar.

Jan van Leersum.